Μην ντρέπεσαι να πεις την ιστορία σου, ίσως η ιστορία σου εμπνεύσει κάποιον άλλον.
Θα θέλαμε να σας προσκαλέσουμε να μοιραστείτε τη δική σας ιστορία μαζί μας. Κατανοούμε ότι η κάθε οικογένεια ζει μοναδικές εμπειρίες και η δική σας ιστορία είναι πολύτιμη. Θα θέλαμε να ακούσουμε τις προσωπικές σας εμπειρίες, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζετε και τις χαρές που έχετε βιώσει.
Ο Πάρης είναι ένα αγόρι με νοητική στέρηση, ο οποίος κατάφερε και έγραψε πρώτη φορά το όνομα του στην 3η δημοτικού με την τότε δασκάλα του που τον συνόδευε στο σχολείο. Όταν πρωτοξεκίνησε να του κάνει γράμματα και συλλαβές, θυμάμαι πως της ζήτησα να μην τον πιέζει σε αυτό τον τομέα και πως περισσότερο μας ενδιαφέρει να είναι καλά και ευτυχισμένος. Η απάντηση της δασκάλας του ήταν πως εκείνη θα τον ξεκινούσε και αν δεν τα κατάφερνε τότε θα το ξανασυζητούσαμε εκ νέου. Σε λιγότερο από έξι μήνες έγραψε το όνομα του και ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι όλα είναι δυνατά.
Όταν έχεις ένα παιδί με αναπηρία ένα από τα δύσκολα πράγματα που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι η κοινωνικοποίηση του. Πάντα ο γονιός φοβάται αν θα έχει παρέα η θα είναι μόνο στη ζωή το παιδί του. Ο δικός γιος μου πάντα προτιμάει την παρέα των ενηλίκων γιατί εκείνοι των καταλαβαίνουν και έχουν την υπομονή να ασχοληθούν μαζί του. Αυτό μέχρι που βρήκε τον φίλο του το Θοδωρή. Από τότε είναι αχώριστοι και μιλάει μόνο για εκείνον. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χαρούμενη με κάνει αυτό.
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι το τι θα απογίνει η Κατερίνα μου, όταν πλέον εμείς οι γονείς του δεν θα είμαστε στη ζωή.
Η δικηγόρος του αδερφού μουΑπό πολύ μικρή είχα καταλάβει ότι ο αδερφός μου δεν είναι σαν τα άλλα παιδάκια, δεν φέρεται το ίδιο, δεν μιλάει το ίδιο δεν σκέφτεται το ίδιο.Ένιωθα λοιπόν πάντα την ανάγκη να τον προσέχω, να τον προστατεύω. Πολλές φορές οι γονείς μου κορόιδευαν ότι ήμουν η δικηγόρος του, και πράγματι έτσι ένιωθα. Μεγαλώνοντας το χάσμα με τα υπόλοιπα παιδιά μεγάλωνε και εγώ αναλάμβανα όλο και πιο σοβαρά τον ρόλο μου.Τα παιδιά στις κούνιες τον αντιμετώπιζαν σαν πιο αδύναμο και αφελή. Κάποιες φορές του έκλεβαν την σειρά στην τσουλίθρα ή και άλλες τον περιγελούσαν και κορόιδευαν τον τρόπο που μιλάει. Ο αδερφός μου δεν έλεγε ποτέ τίποτα, ήταν πάντα ένα τόσο ήρεμο παιδί που δεν έβλεπε κακία στους ανθρώπους. Όταν τον ρώταγες μάλιστα έλεγε «Εγώ αγαπάω όλα τα παιδάκια».Από την άλλη εγώ δεν ακολουθούσα τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης. Πλησίαζα τα παιδιά που τον ενοχλούσαν και τους έλεγα πως αν θέλουν να το παίξουν μάγκες να τα βάλουν μαζί μου. Πουλούσα τρελό τσαμπουκά είναι η αλήθεια, και δεν ήταν λίγες οι φορές που τα παιδάκια έτρεχαν κλαίγοντας στην μαμάδες τους. Ίσως δεν ήταν ο καλύτερος ούτε ο σωστότερος τρόπος όμως δεν το μετανιώνω γιατί το έκανα για τον αδερφό μου. Όμως τα χρόνια περνούσαν και δεν ήταν πλέον αποδεκτό να φωνάζω σε παιδάκια στις παιδικές χαρές. Έτσι το άγχος μου όλο και μεγάλωνε.«Ποιος θα τον προστατεύει τώρα; Και αν τον κοροϊδεύουν στο σχολείο; Ποιος θα τον υπερασπίζεται;».Τελικά όμως ο αδερφός μου ήταν τυχερός και είχε συμμαθητές που ήταν καλά παιδιά που τον αγαπούσαν και τον σέβονταν και τον βοηθούσαν σε όλα τα χρόνια του δημοτικού.Το πρόβλημα προέκυψε στο γυμνάσιο όταν προς έκπληξη μου οι καθηγητές ήταν αυτοί που δημιουργούσαν το πρόβλημα. Για λίγο χάρηκα και σκέφτηκα επιτέλους κάποιος που μπορώ να του φωνάξω, επιτέλους θα μπορώ να ξανά υπερασπιστώ τον αδερφό μου. Ήταν σαν να έβλεπα ξανά εκείνα τα παιδάκια στην παιδική χαρά που δεν είχαν μάθει τρόπους, που δεν ήξεραν να σέβονται την διαφορετικότητα. Η διαφορετικότητα πρέπει να μαθαίνεται από νωρίς. Οι γονείς πρέπει να μιλάνε ανοιχτά. Μόνο έτσι θα έρθει και η αποδοχή.
Ο γιος μου είναι ΑΜΕΑ λέω, και νομίζω ότι μιλώ για κάποιον άλλον. Είναι ΑΜΕΑ και έχει νοητική στέρηση ,αλλά εμείς δεν τον έχουμε δει ποτέ έτσι. Για εμάς ήταν και είναι το αγοράκι μας.
Είναι ένα χαμογελαστό και καλοσυνάτο αγόρι με πολύ καλό χιούμορ.
Ένα αγόρι με τα ίδια ενδιαφέροντα όπως όλα τα αγόρια της ηλικίας του. Του αρέσει η μπάλα και βλέπει αγώνες στην τηλεόραση. Του αρέσει να πηγαίνει στο γήπεδο να υποστηρίζει την ομάδα του και όποτε δει μπάλα ενστικτωδώς θα ρίξει σουτάκι.
Παίζει με ταμπλετ και κατεβάζει παιχνίδια. Του αρέσει να παίζει play station, παιχνίδια όπως fortnight και fifa.
Ακούει μουσική στο You Tube και βλέπει αστεία βιντεάκια στο διαδίκτυο.
Του αρέσει να βγαίνει, να πηγαίνει στο mall και να παίζει μπάσκετ και ηλεκτρονικά.
Του αρέσουν επίσης οι εκδρομές, οι συναυλίες και τα θέατρα.
Περισσότερο από όλα θέλει να συναναστρέφεται με κόσμο και να έχει φίλους.
Τώρα στην εφηβεία νευριάζει και έχει ξεσπάσματα και αυτός, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του και αν τύχει και δει ένα κορίτσι που του αρέσει κοκκινίζει και κατεβάζει το κεφάλι γιατί ντρέπεται.
Ναι είναι διαφορετικός, αλλά δεν πειράζει!!
Ταυτόχρονα είναι και τόσο ίδιος!!
Είμαι δασκάλα, ειδικός παιδαγωγός και ήθελα να πω, ότι τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν πολλές ικανότητες. Χρειάζονται πολύ αγάπη, πολύ φροντίδα αλλά και υπομονή να ξεδιπλωθούν και να δείξουν όλα όσα μπορούν να κάνουν. Αλλά ένα είναι σίγουρο, ΜΠΟΡΟΥΝ και κανείς δεν ξέρει μέχρι που μπορούν να φτάσουν. Οφείλουμε να πιστεύουμε σε εκείνα και να είμαστε δίπλα τους, να τους καθοδηγούμε και να τους ωθούμε κάθε μέρα να ξεπερνούν τον εαυτό τους. Αποζημίωση μας είναι η αγάπη που μας δίνουν. Ανιδιοτελής αγάπη, αθώα, όπως είναι και οι ίδιοι.
"Η Πρόσβαση για τα Άτομα με Αναπηρία: Η Αγωνία ενός Δικαιώματος που Λείπει" ΑΜΕΑ προσβασιμότητα και αξιοπρέπεια: Ο πολυδιαφημισμένος νέος ανελκυστήρας της Ακρόπολης εδώ και τρεις μέρες δε λειτουργεί καθόλου ενώ όλη τη σεζόν υπολειτουργεί. Βασική δικαιολογία, η...κακοκαιρία η οποία, ακόμα και όταν είναι υπαρκτή (όχι σήμερα) δεν είναι ποτέ ικανή να κλείσει την Ακρόπολη (Daniel, 112 γιατί μετά ποιος επιστρέφει τα εισιτήρια;;;) Ακόμη όμως και τις μέρες που λειτουργεί ο ανελκυστήρας, σχολάει στις 2 γιατί εκείνη την ώρα σχολάει ο τεχνικός όπως πιο παλιά σχόλαγε ο οδηγός του ειδικού οχήματος (;;;)Μετά για ποια ισότητα δικαιωμάτων μιλάμε και για ποια ασφάλεια όταν άνθρωποι, μπαστούνια και καροτσάκια κατεβαίνουν τα κακοτράχαλα σκαλοπάτια; Όταν σήμερα ρώτησα τους φύλακες, αφού δε λειτουργεί ο ανελκυστήρας, προβλέπεται κάποια βοήθεια για την ανάπηρη επισκέπτριά μου; Όχι ήρθε η παγωμένη αλλά αναμενόμενη απάντηση.
"Γνωρίζοντας τον Πάρη, γνωρίζω πόσο υπέροχος είναι ο κόσμος του... Σε ευχαριστώ Πάρη μου!
Μοιραστείτε μαζί μας τις δικές σας εμπειρίες!
