Επαγγελματική Συμβουλευτική και Μοντέλα Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρία
Παιδιά με αναπηρία και αθλητική ψυχολογία
Η αισθητηριακή ολοκλήρωση είναι μια φυσιολογική, νευροβιολογική διαδικασία όπου μέρη του νευρικού συστήματος συνεργάζονται για να συλλέξουν πληροφορίες από το περιβάλλον μας μέσω των αισθήσεων (δηλαδή όραση, ακοή, αφή, γεύση, όσφρηση).
Παιδιά με περιορισμούς κινητικότητας, όρασης, ακοής και γνωστικής ικανότητας, με χωρικούς περιορισμούς με δυσκολίες συμπεριφοράς και κατανόησης, που έχουν προβλήματα αντίληψης ή υποφέρουν από πόνο, είναι περιορισμένα στην αλληλεπίδραση με το περιβάλλον τους και επομένως έχουν περιορισμένη λήψη των αισθητηριακών ερεθισμάτων που λαμβάνουν.
Η αισθητηριακή ολοκλήρωση είναι ένας όρος που έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει διαδικασίες στον εγκέφαλο που μας επιτρέπουν να πάρουμε πληροφορίες που λαμβάνουμε από τις 5 αισθήσεις μας, να τις οργανώσουμε και να ανταποκριθούμε κατάλληλα. Έχουμε επίσης μια αιθουσαία αίσθηση (ισορροπία) που μας λέει πώς να τοποθετήσουμε το σώμα και το κεφάλι μας και μια ιδιοδεκτική αίσθηση (επίγνωση του σώματος μας στο χώρο) που μας βοηθά να γνωρίζουμε τι κάνουμε με τις αρθρώσεις, τους μυς και τους συνδέσμους μας.
Η ιδέα ότι οι δυσκολίες στην επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών θα μπορούσαν να σχετίζονται με δυσκολίες στην καθημερινή ζωή προτάθηκε για πρώτη φορά στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 από τον A. Jean Ayres, έναν εργοθεραπευτή και εκπαιδευτικό ψυχολόγο. Ο Ayres ανέπτυξε τη θεραπεία αισθητηριακής ολοκλήρωσης στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ως θεραπεία για παιδιά με δυσκολίες αισθητηριακής επεξεργασίας.
Οι συνεδρίες θεραπείας είναι προσανατολισμένες στο παιχνίδι και μπορεί να περιλαμβάνουν χρήση εξοπλισμού όπως κούνιες, τραμπολίνα και τσουλήθρες.
Η αισθητηριακή ολοκλήρωση χρησιμοποιεί επίσης θεραπείες όπως βαθιά πίεση, βούρτσισμα, βαριά γιλέκα και αιώρηση. Αυτές οι θεραπείες φαίνεται ότι μερικές φορές μπορούν να ηρεμήσουν ένα ανήσυχο παιδί. Επιπλέον, η θεραπεία αισθητηριακής ολοκλήρωσης πιστεύεται ότι αυξάνει την ανοχή του παιδιού όταν βρίσκεται σε περιβάλλον πλούσιο σε αισθήσεις, καθώς κάνει τις μεταβάσεις λιγότερο ενοχλητικές και ενισχύει θετικές συμπεριφορές.
Η διαταραχή αισθητηριακής επεξεργασίας είναι το αποτέλεσμα νευρολογικής «αποδιοργάνωσης» όπου η αισθητηριακή είσοδος δεν επεξεργάζεται σωστά και επομένως δεν οργανώνεται σωστά στον εγκέφαλο.
Οι γενικοί θεραπευτικοί στόχοι της μεθόδου είναι:
- Αισθητηριακές εμπειρίες που θα συμβάλουν στην οργάνωση του κεντρικού νευρικού συστήματος του παιδιού και θα το βοηθήσουν να αντιδράσει στα ερεθίσματα του περιβάλλοντός του και να χρησιμοποιήσει το σώμα με οργανωμένο και προσαρμοστικό τρόπο.
- Ικανοποίηση καθώς το παιδί πειραματίζεται με τις κατάλληλες προκλήσεις στα όρια των δυνατοτήτων του σε ένα ασφαλές και γεμάτο παιχνίδια, περιβάλλον.
- Η δυνατότητα του παιδιού να συμμετέχει ενεργά σε καθημερινές εργασίες και η ικανότητα να εκτελεί ρόλους ζωής.
- την αισθητηριακή οργάνωση (οπτικά, ακουστικά, απτικά, οσφρητικά, γευστικά ερεθίσματα)
- η χαλάρωση, η ευχαρίστηση και η διέγερση των αισθητηρίων οργάνων
- τις ακαθάριστες/λεπτές κινητικές δεξιότητες
- οπτική κινητική ολοκλήρωση
- την ανάπτυξη κοινωνικών, γνωστικών και λειτουργικών δεξιοτήτων
- παιχνίδι, εξερεύνηση, διασκέδαση και χαρά
- βελτιωμένη προσοχή
- ευκαιρίες αλληλεπίδρασης (με τον θεραπευτή, τον εξοπλισμό και τα άλλα παιδιά)
- ευκαιρίες απόκτησης γνωστικών δεξιοτήτων